Niepokojąco zmysłowy debiut greckiej artystki wizualnej Janis Rafy. Zbudowany na dźwiękach i zbliżeniach, zaciera granice między ciałami ludzkimi a zwierzęcymi. Główni bohaterowie Penelope i Dimitris pracują w miejskim krematorium dla zwierząt. Ich zadaniem jest odbieranie ciał zwierząt domowych: psów, kotów, kanarków, a nawet rybek, by zapewnić im godny pochówek. Zasmuconych właścicieli Penelope zapewnia, że kremacja jest indywidualna, a prochy podopiecznego mogą zostać zwrócone w urnie. To praca wymagająca empatii i szacunku, ale też pewnego dystansu i akceptacji naturalnego porządku świata. Dlaczego na pogrzeb zasługują tylko te zwierzęta, które należą do człowieka, a bezpańskie już nie? Coraz częściej Penelope zabiera z autostrady potrącone psy, by pod osłoną nocy zapewnić im nielegalną kremację. W Kala azar rewolucja zaczyna się na poziomie skóry. Ciała ludzi i zwierząt pokrywają bowiem niewiadomej proweniencji zadrapania i ranki, z których sączy się krew. Tytuł filmu to natomiast nazwa pasożytniczej choroby skóry, atakującej głównie psy, ale czasem przenoszącej się także na ludzi.