Stephanie, żywa i inteligentna dziewczynka, mogłaby mieć otwarte wszystkie drzwi do przyszłości. Dzieciństwo upływa jej jednak w cieniu apatycznej matki, która przed córką i mężem chowa się w sypialni. Całymi dniami leży w łóżku otoczona starymi pamiątkami, a kiedy wstaje, snuje się po domu w szlafroku. Zawieszona między dzieciństwem własnym i córki, ucieka w głąb siebie. Natomiast ojciec jest spokojny, jeżeli tylko posiłki pojawiają się na stole w odpowiednich porach. Z czasem Stephanie zakłada haczyk na drzwiach swojego pokoju i coraz bardziej się alienuje. W Porze wylinki, mrocznym dzienniku rodzinnego rozkładu, sypialnia jest ciemną przestrzenią przeżywanych w samotności obsesji, wstydu, udręki powracających myśli i bezsennych nocy. Sabrina Mertens w 57 klaustrofobicznych „żywych obrazach” pokazuje, jak nierozwiązane konflikty z przeszłości budują dynamikę rodzinnych relacji w kolejnych pokoleniach. Psychoanalityczny dramat staje się wręcz horrorem, gdy dziwne dziecięce zabawy przeradzają się w masochistyczne praktyki.