Debiutancki film braci Esiri składa się z dwóch subtelnie ze sobą związanych części: Hiszpanii i Włoch. Żaden ze wspominanych krajów nie pojawia się jednak na ekranie – występują one w pozakadrowej przestrzeni fantazji, jako obiekt marzeń i tęsknot. Głównym bohaterem pierwszej historii jest dojrzały mężczyzna Mofe, pracujący w warsztacie; bohaterką drugiej – Rosa, barmanka i fryzjerka mieszkająca z młodszą siostrą. Różni ich wiele, ale łączy jedno: marzenie o ucieczce do Europy. On czeka na wizę, która umożliwi mu zamieszkanie w Hiszpanii, ona planuje wyemigrować z siostrą do Włoch. Mieszkają w ubogiej części Lagos – przeludnionego nigeryjskiego megamiasta, które pulsuje życiem i rozrasta się, jednych do siebie przyciągając, innych wypychając na margines. Wielu jego mieszkańców, podobnie jak Mofe i Rosa, marzy o życiu gdzie indziej. Ich poczucie uwięzienia i zawieszenia w rzeczywistości miesza się z tytułowym „eyimofe”, które w Nigerii kryje za sobą popularne imię, a zarazem wyznanie: Takie jest moje pragnienie.