W odciętej od świata meksykańskiej wiosce trudno związać koniec z końcem. Możliwości zatrudnienia jest niewiele, a te dostępne są kontrolowane przez kartele narkotykowe. Miejscowe kobiety pracują na ukrytych w lesie plantacjach marihuany w obstawie uzbrojonych żołnierzy mafii. Gdy pewnego dnia jedna z kobiet nie wraca do domu, jej zrozpaczony syn wyrusza do lasu wzywać siły natury, by oddały mu matkę. Głos dziecka jest potężną bronią: budzi rośliny, zwierzęta i pierwotne moce dżungli. Nad selwą przetacza się gardłowy grzmot. Przebudzona przyroda objawi swoją nadludzką potęgę. Joshua Gil przenosi problemy społeczne zniszczonej przez biedę i wykluczenie meksykańskiej prowincji na plan niemal mistyczny. Bieżącą politykę splata z lokalnymi wierzeniami i magicznymi obrzędami, tworząc wizjonerski pean na cześć życia i natury. Człowiek nie wydaje się jej panem i władcą, raczej intruzem naruszającym święty porządek. Bezmyślnie depcze żywe sanktuarium, zapominając o tym, że sam jest jego częścią. Jednak koniec takiego stanu rzeczy jest blisko, dzień apokalipsy nadchodzi…