Nie oglądaj się teraz - powiedział John. - Ale dwa stoły dalej siedzi para starych dziewczynek, które próbują mnie zahipnotyzować - tak zaczyna się powieść Daphne du Maurier, którą przeniósł na ekran po licznych scenariuszowych przeróbkach Nicolas Roeg. Efekt okazał się porywający: mistrzowsko zmontowane, genialnie udźwiękowione, wizualnie olśniewające Nie oglądaj się teraz jest jednym z najoryginalniejszych horrorów, jakie kiedykolwiek powstały. Legendarną scenę małżeńskiej miłości, którą można w nim zobaczyć, brytyjski krytyk Peter Bradshaw nazwał zaś Prawdopodobnie najlepszą, najczulszą, a może po prostu najprawdziwszą sceną seksu w historii kina. Seks w dziele Roega to oręże przeciw śmierci i żałobie, w jakiej pogrążeni są rodzice (Julie Christie i Donald Sutherland) tragicznie zmarłej dziewczynki. Podczas podróży do Wenecji, gdzie John zajmuje się renowacją kościoła, para spotyka dwie siostry. Jedna z nich, niewidoma jasnowidzka, twierdzi, że jest w kontakcie ze zmarłą córeczką Baxterów. Nie oglądaj się… wciąga nas w świat wizji, przeczuć i znaków, prowadząc widzów po mrocznym labiryncie Wenecji, gdzie w wilgotnych zaułkach miga czerwony płaszczyk tajemniczej zjawy. Przeszłość i przyszłość, przypadek i przeznaczenie przeplatają się nieustannie w retrospekcjach i wizjach, kreślonych na ekranie intensywną czerwienią.
BAFTA 1974 - najlepsze zdjęcia
Urodzony w 1928 roku, jest jednym z najoryginalniejszych brytyjskich twórców, reżyserem z pasją burzącym porządek klasycznej narracji, mistrzem montażu, wybitnym stylistą. Wchodząc z kamerą w głąb ukrytych obsesji, dręczących wspomnień, zbiorowych i jednostkowych traum czy seksualnych fantazji, zniósł na ekranie podział na przeszłość i teraźniejszość. Roeg przez lata zmagał się z odrzuceniem i niezrozumieniem, ale konsekwentnie podążał drogą outsidera, czego wyrazem jest nie tylko umieszczanie akcji filmów poza Wielką Brytanią (w Australii, na Seszelach, w Wiedniu), lecz także obsadzanie w głównych rolach artystów kojarzących się z kontrkulturowym buntem (David Bowie, Mick Jagger, Art Garfunkel). Funkcjonujące poza kanonem, zbyt późno docenione filmy - Performance, Nie oglądaj się teraz, Walkabout, Człowieka, który spadł na ziemię, Zmysłowa obsesja - obecnie mają status dzieł kultowych: zachwycających wizualnie, wciągających, prowokacyjnych baśni dla dorosłych.
1970 Performance
1971 Walkabout
1973 Nie oglądaj się teraz / Don’t Look Now
1976 Człowiek, który spadł na ziemię / The Man Who Fell to Earth
1980 Zmysłowa obsesja / Bad Timing
1983 Eureka
1985 Z przymrużeniem oka / Insignificance
1988 Tor 29 / Track 29
1990 Wiedźmy / Witches