Runo

Młody czarnoskóry mężczyzna w powolnym tempie przemierza leśne ostępy. Jego dostrojone do rytmu natury ciało odsyła do czegoś znacznie starszego, niż można by się spodziewać, próbując rozwikłać zagadkę jego pochodzenia. To zbieracz symbolizujący spokojną, odwieczną koegzystencję człowieka z jego otoczeniem. Jednak spokój okazuje się pozorny, świat tkwi przecież w oku cyklonu. Dwudziestoparoletni Mauretańczyk Musa Camara na hiszpańskiej prowincji dzieli imigrancki los z kilkoma podobnymi sobie uciekinierami z gorszej części globu. Dotknięty recesją kraj wydaje się wyludniony, Musa w poszukiwaniu pracy bezskutecznie puka do drzwi opuszczonych willi. Chłopak ani na moment nie przyspiesza kroku, a jego ruchy nie świadczą o utracie nadziei - wciąż płynie z niewidzialnym nurtem. Z uporem Fordowskiego robotnika będzie chodził po lesie, zbierał szyszki i chrust i układał go w pryzmy, które ma nadzieję sprzedać komuś, kto będzie ich potrzebował. Przy użyciu wyrafinowanych środków wizualnych hiszpański reżyser kreśli w Runie delikatny portret człowieka sprzed historii, który ze zdziwieniem przygląda się absurdalnemu światu.