Oczy Orsona Wellesa

Podobno każdy list jest listem miłosnym. W przypadku Marka Cousinsa teza ta jest wyjątkowo prawdziwa. Brytyjczyk zaraża entuzjazmem - jego komentarze są tak błyskotliwe, a skojarzenia świeże, że nawet równie przebadany temat co twórczość Orsona Wellesa staje się dla widza przygodą. Welles, ikona kina XX wieku, bywalec salonów i kochanek wielkich gwiazd, skrywał pewną pasję - rysowanie. Wiele lat po śmierci mistrza autor tego dokumentu spotyka Beatrice Welles, która pokazuje mu sekretne pudełko z rysunkami ojca. Co jest w pudełku, Orson? - pyta Cousins swoim niepodrabialnym staccato i tak zaczyna się filmowy list do wielkiego twórcy, niemający nic wspólnego z klasyczną biografią. Badając poszczególne rozdziały życia Wellesa, Cousins odbywa kilka podróży: od Irlandii przez Maroko po Nowy Jork. Wszędzie, gdzie dociera, stara się ustawić kamerę tam, gdzie stawiał ją Orson. Ma obsesję, by zobaczyć świat jego oczami, ujrzeć dokładnie to, co on widział. Oczy są metaforą myślenia wizualnego, portalem umożliwiającym wniknięcie w świat wyobraźni wielkiego artysty.