Z przymrużeniem oka

Lubię prawdopodobieństwo niemożliwego - mawia Nicolas Roeg, a komediodramat Z przymrużeniem oka doprowadza do ekranowego spotkania, które w rzeczywistości nigdy się nie odbyło. Mamy zimnowojenny marzec 1954 roku. W nowojorskim hotelu, w którym mieszka Albert Einstein, zwany w filmie Profesorem (Michael Emil), pojawia się Senator (w Josepha McCarthy'ego wcielił się Tony Curtis) i nakłania go do zeznań przed komisją obsesyjnie tropiącą komunistów. Po jego wyjściu do drzwi pokoju genialnego fizyka puka Aktorka (w roli Marilyn Monroe Theresa Russell), nocą zaś do tych dwojga dołączy jeszcze Bejsbolista (Joego DiMaggię, ówczesnego męża Monroe, zagrał Gary Busey). Najważniejszym momentem wieczoru będzie wykład Marilyn, brawurowo tłumaczącej teorię względności przy użyciu latarki, balonika, dziecięcych zabawek i egzemplarza Jane Eyre. Zresztą cały film Roega jest błyskotliwym doświadczeniem związanym z czasem, jego subiektywnym odczuwaniem (dla każdej z postaci płynie on inaczej) i współistnieniem przeszłości i teraźniejszości. Nieprzypadkowo reżyser odsyła do traumatycznych wspomnień bohaterów, demonstrując, jak determinują one życie. Z przymrużeniem oka, drążąc fobie zimnej wojny i obsesję na punkcie sławy, jest również portretem Ameryki - zdeformowanym jak wiszący w hotelowym pokoju, złożony z fragmentów fotografii Russell i Monroe portret autorstwa Davida Hockneya.